حتی سایه کوره ها هم به این تکه از زمین نمی رسید. مرد و زنی در معاشرت کوره ناهید۲، عرشه آفتاب تند جنوب شهر، محروم از خنکای کولر و پنکه، داخل گودالی چند مترمربعی که یک راه ورود از سطح زمین داشت، عمر می کردند. آفتاب می تابید و ما شیره عار می ریختیم. آنچه می دیدیم، نه یک فیلم مدنی وجود خیر صحنه یک رمان رئالیستی. خودِ واقعیت بود.
«یک جاهایی احساس می کنم پاهایم می لرزد و نمی توانم جلوتر بروم و آن در همین کوره هاست؛ محل زندگی کارتن خواب های سرانجام خطی. اعتیاد و تزریق موادمخدر در این کوره ها بوسیله حدی است که نگو!» اینها را خانم علیزاده، مدیر مؤسسه ای می گفت که در مجاورت این کوره ها یک جایگاه کاهش آسیب با مجوز سازمان بهزیستی دایر کرده است. برای دیدار از کوره های آجرپزی منطقه خُلازیر جنوبی به این منطقه رفتیم. بهانه بازدید، انتشار تصاویری در روزهای اخیر از کوره ها بود که وضعیتی بسیار نامساعد از افرادی داخل نقب های زیر کوره ها را بوسیله عرضه می گذاشت.
بامداد یکی از روزهای تیر، به همراه شهردار منطقه ۱۹، مدیرعامل دایره رفاه، خدمات و باهم اتحاد کردن های مدنی شهرداری تهران، رابط شورایاران منطقه ۱۹، جمعی از خبرنگاران و همکارانم در شورا در بخش غربی اراضی ١٨٠ هکتاری منطقه خلازیر در منطقه ١٩، درون شمال شاهراه آزادگان و جنوب بلوار شقایق و غربِ شاهراه مثال کاظمی حضور یافتیم.
بخش هایی در نیمه شرقی اراضی، محل فروش ضایعات و قدری هایی در شقه غربی، کوره های آجرپزی است که دهلیز های آنها کجاوه گوناگون آسیب های اجتماعی است. در منطقه خلازیر حدود ۴۰ کوره آجرپزی حیات دارد. این کوره های آجرپزی در گذشته کوشا بوده اند، ولی حالا تعطیل و متروکه شده اند.
یکی از دلایل غیرفعال شدن این کوره ها، بحث آلودگی زیست محیطی است. همچنین پس از آنکه تولید خرمهره رواج یافت، اندک از آجر استفاده شد و در واقع با گردش چرخ سفال، آجرسازی ها تعطیل شدند. ساکنان و شاغلان در کوره های آجرپزی کار خود را تغییر دادند. یک عده ای دستفروش شدند و عده ای به جمع آوری مواد بازیافتی روی آوردند. برخی افرادی که قبلاً در این کوره ها کار می کردند، هنوز ساکن هستند و درون این مناطق زاد و ولد کرده اند و به همین دلیل کودکان آنان نیز در همین کوره های آجرپزی بزرگ می شوند.
این اراضی، در مرز محدوده تهران و تو مجاورت حریم روستا صبر دارند. کلکسیون ای از مشکلات داخل مرزوبوم مالکیت اراضی، تعدد فروشندگان ضایعات، مسائل حقوقی اراضی وقفی، آسیب های اجتماعی، ذینفعان بی اندازه با منافع غیرهمسو؛ جریان ای چندوجهی را در قبال این اراضی پدید آورده است. از همین رو طرز حل «مقدور» و «برازنده توافق» هنوز مطرح نشده است. چند سالی است ۱۸۰ هکتار از اراضی این نگرش برای احداث بوستان درنظر پژمان شده ولی تحقق این فرمان ساده نیست.
آنچه پیداست نگاه کالبدمحور و بی توجه یا ناچیز توجهی به سازمان اجتماعی شهر نمی تواند چاره ساز باشد. اراضی خلازیر حاشیه نویسی جنوبی منطقه ۱۹ و در مجاورت سرحد محدوده شهر به شمارش اجتماعی و انسانی شرایط ویژه ای دارد. فعالیت های اقتصادی ریزدانه که بوسیله معامله تلفات ویژه دارد، تعداد پرشمار فعالان این حوزه، شرایط کوره ها و افرادی که در دالان های کوره ها تو شرایط نامناسبی به ضابطه می برند و آسیب های اجتماعی آنها را در بر اندوهناک است در کنار عواملی همچون مالکیت، مسئله چندوجهی و تیره را نما زده است اما آنچه ضروری است طرح این پرسش است که ذینفعان خلازیر چه کسانی هستند؟
منطقه ۱۹، ۳۰۰هزار نفر انباشتگی دارد که اکثراً از امکانات و خدمات کافی بی نصیب اند. ذینفعان اراضی خلازیر صرفاً ساکنان رسمی و غیررسمی آن نیستند. داخل یک نگاه محدود، همگی شهروندان منطقه ۱۹ و داخل یک نگاه تعمیم همه اهالی تهران نیز از ذینفعان این اراضی هستند. چگونه می استعداد این اراضی را اینگونه بی دفاع افسون شده کرد؟
«یک جاهایی احساس می کنم پاهایم می لرزد و نمی توانم جلوتر بروم و آن در همین کوره هاست؛ محل زندگی کارتن خواب های سرانجام خطی. اعتیاد و تزریق موادمخدر در این کوره ها بوسیله حدی است که نگو!» اینها را خانم علیزاده، مدیر مؤسسه ای می گفت که در مجاورت این کوره ها یک جایگاه کاهش آسیب با مجوز سازمان بهزیستی دایر کرده است. برای دیدار از کوره های آجرپزی منطقه خُلازیر جنوبی به این منطقه رفتیم. بهانه بازدید، انتشار تصاویری در روزهای اخیر از کوره ها بود که وضعیتی بسیار نامساعد از افرادی داخل نقب های زیر کوره ها را بوسیله عرضه می گذاشت.
بامداد یکی از روزهای تیر، به همراه شهردار منطقه ۱۹، مدیرعامل دایره رفاه، خدمات و باهم اتحاد کردن های مدنی شهرداری تهران، رابط شورایاران منطقه ۱۹، جمعی از خبرنگاران و همکارانم در شورا در بخش غربی اراضی ١٨٠ هکتاری منطقه خلازیر در منطقه ١٩، درون شمال شاهراه آزادگان و جنوب بلوار شقایق و غربِ شاهراه مثال کاظمی حضور یافتیم.
بخش هایی در نیمه شرقی اراضی، محل فروش ضایعات و قدری هایی در شقه غربی، کوره های آجرپزی است که دهلیز های آنها کجاوه گوناگون آسیب های اجتماعی است. در منطقه خلازیر حدود ۴۰ کوره آجرپزی حیات دارد. این کوره های آجرپزی در گذشته کوشا بوده اند، ولی حالا تعطیل و متروکه شده اند.
یکی از دلایل غیرفعال شدن این کوره ها، بحث آلودگی زیست محیطی است. همچنین پس از آنکه تولید خرمهره رواج یافت، اندک از آجر استفاده شد و در واقع با گردش چرخ سفال، آجرسازی ها تعطیل شدند. ساکنان و شاغلان در کوره های آجرپزی کار خود را تغییر دادند. یک عده ای دستفروش شدند و عده ای به جمع آوری مواد بازیافتی روی آوردند. برخی افرادی که قبلاً در این کوره ها کار می کردند، هنوز ساکن هستند و درون این مناطق زاد و ولد کرده اند و به همین دلیل کودکان آنان نیز در همین کوره های آجرپزی بزرگ می شوند.
این اراضی، در مرز محدوده تهران و تو مجاورت حریم روستا صبر دارند. کلکسیون ای از مشکلات داخل مرزوبوم مالکیت اراضی، تعدد فروشندگان ضایعات، مسائل حقوقی اراضی وقفی، آسیب های اجتماعی، ذینفعان بی اندازه با منافع غیرهمسو؛ جریان ای چندوجهی را در قبال این اراضی پدید آورده است. از همین رو طرز حل «مقدور» و «برازنده توافق» هنوز مطرح نشده است. چند سالی است ۱۸۰ هکتار از اراضی این نگرش برای احداث بوستان درنظر پژمان شده ولی تحقق این فرمان ساده نیست.
آنچه پیداست نگاه کالبدمحور و بی توجه یا ناچیز توجهی به سازمان اجتماعی شهر نمی تواند چاره ساز باشد. اراضی خلازیر حاشیه نویسی جنوبی منطقه ۱۹ و در مجاورت سرحد محدوده شهر به شمارش اجتماعی و انسانی شرایط ویژه ای دارد. فعالیت های اقتصادی ریزدانه که بوسیله معامله تلفات ویژه دارد، تعداد پرشمار فعالان این حوزه، شرایط کوره ها و افرادی که در دالان های کوره ها تو شرایط نامناسبی به ضابطه می برند و آسیب های اجتماعی آنها را در بر اندوهناک است در کنار عواملی همچون مالکیت، مسئله چندوجهی و تیره را نما زده است اما آنچه ضروری است طرح این پرسش است که ذینفعان خلازیر چه کسانی هستند؟
منطقه ۱۹، ۳۰۰هزار نفر انباشتگی دارد که اکثراً از امکانات و خدمات کافی بی نصیب اند. ذینفعان اراضی خلازیر صرفاً ساکنان رسمی و غیررسمی آن نیستند. داخل یک نگاه محدود، همگی شهروندان منطقه ۱۹ و داخل یک نگاه تعمیم همه اهالی تهران نیز از ذینفعان این اراضی هستند. چگونه می استعداد این اراضی را اینگونه بی دفاع افسون شده کرد؟
- ۹۹/۰۴/۱۴